కరెక్టివ్ రేప్ Corrective Rape

 ‘పిల్ల కాలేజికెళ్ళిపోగానే రమ్మంటాను. ఎప్పుడూ ఆలస్యమే ఛ!’ అనుకుంటూ చికాగ్గా వరండాలో పచార్లు కొడుతున్నాను...గడియారం యాభై సార్లు చూసినా రాడు. పది మెటికలు విరిచినా రాడు. ఇరవై కూని రాగాలు తీసినా రాడు. ఫోన్ చేద్దామా అంటే బండి నడిపిస్తుంటాడేమోనని భయం!

కాసేపటికి లీలగా టీవీ చప్పుళ్ళలో వినబడుతోంది అతనొచ్చే బుల్లెట్ ధ్వని. ఎన్నిసార్లు ఆ శబ్దం విన్నా అలజడే నాకు! చివాలున లేచి ఫ్రిజ్ తెరిచి మల్లెపూలు జళ్ళో తురుముకున్నాను. చల్లని బిందువులు నా వీపుని తమాషాగా తాకాయి. మరో సారి అద్దం చూసుకుని ముంగురులు తిప్పుకుని పరుగు పరుగున వెళ్లి తలుపు తెరిచాను.  

పాలలాంటి తెల్లని ఖద్దర్ చొక్కా, మెళ్ళో నాలుగు బంగారు గొలుసులు, వేళ్ళకి ఏడు ఉంగరాలు, బంగారు వాచీ...అతని వంటి మీద ఎన్ని అలంకరణ ఆభరణాలున్నా తన కళ్ళలో ఉండే ఆ కొంటె చూపుతో ఏమాత్రం పోటీ పడలేవు! వచ్చీ రాగానే చటుక్కున తన బలమైన చేతుల్లో నన్ను బిగించి నా పెదవులను గాఢoగా...

“ఆలస్యమైన ప్రతిసారీ ఇంతే. ఛీ పో!” కుమార్ ని విడిపించుకుని దూరం జరిగాను.

నా వెనుక నుండి హత్తుకున్నాడు...

“మల్లెపూలు ఇప్పుడే పెట్టుకున్నావు కదూ! నా కోసమేగా! రా మరీ..”

భోజనాలు చేయాల్సిన సమయంలో దాహాలు తీర్చుకున్నాం...

ఏమీ లేని నా నడుం పై చెయ్యి వేసి నొక్కుతూ అన్నాడు కుమార్-

“అబ్బ! ఎంత అందం! ఇంత అందగత్తెను కష్టపెట్టినందుకే నీ మొగుడు పుటుక్కుమనుంటాడు!”

ఆ మాట నాకు నచ్చలేదు. బతికున్నప్పుడు నా మొగుడు నన్ను కష్టాలు పెట్టిన మాట నిజమే అయినా, ప్రమాదవసాత్తూ వచ్చిన ఆయన చావుని హేళన చేయడం బాధ కలిగించింది. గొంతు తడవక ముందు కుమార్ మాటల్లో ఉండే తియ్యదనం దాహం తీరిపోయాక కరిగిపోతుంటుంది.

వదిలేసిన విలువల్ని ఎటూ తొడుక్కోలేం కాబట్టి ఆ అవకాశం వలువలకిచ్చాం. భోం చేసి కాసేపలా నడుం వాల్చాం. కాకపోతే ఒకరి దాని పై మరొకరిది.

“ఇంతకీ నీ కూతురి సంగతేం ఆలోచించావ్ విజయా?” అడిగాడు కుమార్.

“ఏముంది ఆలోచించడానికి? ఈ నెలతో దాని పరీక్షలైపోతాయి. వెంటనే మా తమ్ముడు కొడుకు శరత్ తో పెళ్లి”

“అదేంటి అంత త్వరగా! పై చదువులూ, ఉద్యోగం చేయించవా? డబ్బుకేం ఇబ్బంది? నేనున్నాను కదా”

“లేదు కుమార్! స్పందన ఎవరితోనో గంటల తరబడి ఫోన్లో మాట్లాడుతుంది. అదీ, దాని ఫ్రెండ్ శిరీష పద్దాక తలుపులేసుకుని ఏంటేoటో చర్చలు నడిపిస్తున్నారు. కచ్చితంగా స్పందన ఎవరో అబ్బాయితో ప్రేమలో ఉంది! ఆ విషయమే మాట్లాడుకుంటారనుకుంటా. మేనల్లుడికిచ్చి చేస్తే మా వాళ్ళందరూ దాన్ని బంగారంలా చూసుకుంటారు. అదీ కాక మా తమ్ముడికి మూడు తరాలు తిన్నా తరగని ఆస్తి కూడా ఉంది కదా”

“చిన్న పిల్ల కదా అప్పుడే పెళ్ళెoదుకని. పోనీ వాడెవడో నన్ను కనుక్కోమంటావా?”

“వద్దొద్దు! మన విషయం బయటపడే ప్రమాదముంది. నేనే కనుక్కుంటా”

“సరే విజయా నేను టౌన్ షిప్ కి వెళ్ళాలి. రేపు చాలా పనులున్నాయి. ఎల్లుoడొస్తాను”

గుమ్మం వరకు నా భుజాల చుట్టూ ఉన్న కుమార్ చేతులు గుమ్మం దాటాక హుందాగా తన ప్యాంట్ జేబుల్లోకి వెళ్ళిపోయాయి...

సాయంత్రం ఐదింటికి వచ్చారు స్పందన, దాని ఫ్రెండ్ శిరీష. ఈ మధ్య నాతో మాటలు కూడా తగ్గించేసింది స్పందన. మరో పక్క కుమార్ సంగతి తెలిసిపోయిoదేమోనని ఒకటే కంగారు నాకు. పెళ్లి గురించి, శరత్ గురించి మాట్లాడే అవకాశమే ఇవ్వడం లేదు.

కాలేజీ నుంచి అలసిపోయి వచ్చారు కదా అని జీడిపప్పు, కూరగాయలు వేసి ఉప్మా చేసి వేడి వేడిగా చెరో పళ్ళెంలో పట్టుకెళ్ళాను స్పందన గదికి. ఎప్పటిలాగే తలుపేసుంది. ఎప్పుడూ వాళ్ళిద్దరి కబుర్లు పూర్తిగా అర్ధం కాకపోయినా కొద్దో గొప్పో బయటకు వినబడుతూ ఉంటాయి. కానీ ఈ సారి చడీ చప్పుడు లేకుండా నిశ్సబ్దంగా ఉంది. చెవులు తలుపుకు అతికించినా ఫ్యాన్ చప్పుడు తప్ప ఏమీ వినిపించడం లేదు. ఎందుకో అనుమానం ఎక్కువైంది నాకు. ఉప్మా పళ్ళేలు వంటగదిలో పెట్టి బయట నుండీ ఆ గది కిటికీ దగ్గరకు వెళ్లాను. బిగించి ఉంది. ఏం చేయాలో పాలుపోలేదు. కిటికీలోంచి సన్నని వెలుగు రేఖ ‘నేనున్నానని’ ఆసరా ఇచ్చిoది. చూశాను. అవాక్కయ్యాను...అసహ్యించుకున్నాను!

వెంటనే లోపలికెళ్ళి తలుపులు దబ దబా బాదాను. రెండు నిమిషాలకి తలుపులు తెరిచారు. తోడు దొంగల్లా నిలబడ్డారు, బట్టలూ ఒళ్ళూ నలిగిపోయి. ఇద్దరి చెంపలు వాయగొట్టి శిరీషని మళ్ళీ ఈ చుట్టు పక్కల కనిపిస్తే కాళ్ళిరగ్గొడతానని హెచ్చరించి ఇంట్లోంచి బయటకు గెంటాను. స్పందన ఫోన్ లాక్కుని కాల్ లిస్ట్, మెసేజెస్ అన్నీ చూశాను. స్పందన ప్రేమలో పడింది నిజమే, శిరీషతో!   

“నువ్వు నాకు శరత్ ని ఇచ్చి పెళ్లి చేయాలనుకుంటున్నావని నాకు తెలుసు! శరత్ అంటే నాకు ఇష్టం లేదు. అసలు ఏ మగాడూ ఇష్టం లేదు! శిరీషతోనే నా భవిష్య...” ఆ మాట పూర్తియ్యేలోపే స్పందన మొహానికి నేను కోపంగా విసిరిన కాఫీ కప్పు తగిలింది! నుదురు చిట్లి కొద్దిగా రక్తం కారింది. వెంటనే తేరుకుని నేను స్పందన దగ్గరకు వెళ్ళినా నన్నసలు ముట్టుకోనివ్వలేదు.

స్పందన అలిగి అన్నం కూడా తినలేదు. ఏడుస్తూనే పడుకుంది. నేనూ తినకపోతే షుగర్ డౌన్ అయ్యి నీరసమొచ్చేస్తుంది. పేరుకి నాలుగు ముద్దలు తిని మాత్రలేసుకుని మంచమెక్కాను. నిద్ర పడితే కదా! స్పందన - దాని సుఖ సంతోషాలు- మంచి వాడైన శరత్- వాడి కోట్ల ఆస్తి- స్పందనకి మగవాళ్ళoటే గిట్టకపోడం- దాన్ని ఎలా మార్చాలి? ఇవే నా ఆలోచనలు.

ఉదయాన్నే లేచి శరత్ కి ఫోన్ చేసి రమ్మన్నాను. స్పందనతో శరత్ కాస్త చనువుగా ఉండడం మొదలు పెడితే సరవుతుందేమో అని నా ఆశ! కుమార్ ఈ రోజు రానన్నాడు కాబట్టి రోజంతా శరత్ స్పందనలని ఇంట్లో ఒంటరిగా వదిలేసి నేను నా స్నేహితురాలింటికి వెళ్లాను. సాయంత్రం వచ్చే సరికి స్పందన ఒకటే ఉంది.

“శరత్ ఏడి? వెళ్ళిపోయాడా?” అడిగాను చీర మార్చుకుంటూ...

“వచ్చిన వెంటనే వెళ్ళిపోయాడు. చదువుకోవాలని చెప్పాను” నా వైపు చూడకుండా పొగరుగా సమాధానం చెప్పింది స్పందన.

“చేస్కోబోయేవాడితో ఇలాగేనా ప్రవర్తించేది? నీ కోసమే అంత దూరం నుంచీ వచ్చాడు! పిచ్చి పిచ్చి వేషాలు వెయ్యకుండా ఇక నుంచైనా శరత్ తో సవ్యంగా ఉండు” గదిమాను.

“అమ్మా!! నాకు శిరీషంటేనే ఇష్టం. మేం కలిసే ఉండాలనుకుంటున్నాo. పెళ్లి కూడా చేసుకుంటాం! ఎవరు ఏమి అనుకున్నా సరే!”

చెంప చెళ్ళుమనిపించాను. ఏడుస్తూ వెళ్ళిపోయింది.

స్పందన గురించి ఆలోచిస్తుంటే మతిపోతుంది నాకు. ఈ మధ్య ఇలాంటి సంబంధాలు అక్కడా ఇక్కడా విని నవ్వుకునేదాన్ని గానీ, నా దాకా వచ్చేసరికి చాలా ఆందోళనగా ఉంది! ఈ సారి గట్టిగా ఓ నిర్ణయానికి వచ్చి మళ్ళీ శరత్ కి ఫోన్ చేశాను స్పందనకి తెలియకుండా.

“హలో! ఏరా శరత్తూ! ఇంటికెళ్ళిపోయావా?”

“నీ కూతురు ఛీ కొట్టాక కూడా ఉంటాననుకుంటావా? దాని కోసం నా పనులన్నీ పక్కన పెట్టి వెళితే చదువుకోవాలంటుందా! దానికి పరీక్షలున్నప్పుడు నాకెందుకు ఫోన్ చేసి రమ్మన్నావత్తా మరి”

“ఎందుకు రా అంత కోపం! రాత్రి కాస్త కోప్పడ్డానని అలిగింది అంతే”

“అయినా స్పందనకి నా మీద ఇష్టం లేదత్తా. నాకు అదంటే ఇష్టమే గానీ ఒకరికి ఇష్టం లేకుండా పెళ్లి చేసుకుంటే ఇద్దరికీ సుఖం ఉండదు. నాన్నతో ఈ విషయం మాట్లాడుతా త్వరలో”

“ఒరే ఒరేయ్! అంత పని చెయ్యకు రా బాబు! తండ్రి లేని పిల్ల. మనింట్లోనే ఇస్తే సుఖంగా ఉంటుందని నా ఆశ రా”

“అంతేలే! నా గురించి ఆలోచించడం లేదు నువ్వు. పో అత్తా”

“అబ్బా! అది కాదు రా. స్పందన గురించి నీకో ముఖ్యమైన విషయం చెప్పాలి. ఎవరితో చెప్పకు మరి”

“సరే చెప్పు! ఎవడినైనా ప్రేమించిందా?”

“అవును. కానీ దాని ఫ్రెండ్ శిరీషని! దాన్నే పెళ్లి చేసుకుంటాను అని ఏదేదో మాట్లాడుతుంది రా. నాకంతా గందరగోళంగా ఉంది!”

“వామ్మో! మన స్పందనేనా??”

“ఆ! అందుకే నువ్వు అప్పుడప్పుడు వచ్చిపోతూ దాంతో చనువుగా అక్కడా ఇక్కడా తాకుతూ ఉంటే దానిలో మార్పు వస్తుంది రా! ఏదో తెలియక అలా ప్రవర్తిస్తుంది గానీ మగ గాలి తగలితే అన్నీ అవే సర్దుకుంటాయి! ఎంత దూరమైనా వెళ్ళు! ఎలాగూ నిన్నేగా చేస్కోవాలి. కొద్దిగా మారాం చేసినా బలవంతంగా అయినా పని కానివ్వు. అర్ధమయ్యిందా!”

“అత్తా అంతేనంటావా?”

“అబ్బా! అది తప్పు చేస్తోంది, మనం సరి చేస్తున్నామంతే! ఏం సందేహాలు పెట్టుకోకు. రేపు ఇంటికి రా చెప్తాను”

“సరే అత్తా ఉంటాను”

శిరీష వెళ్ళిపోయిన రోజు నుండీ స్పందన తిండీ నిద్రా లేకుండా ఉంది. దాన్ని చూస్తే ఒక పక్క జాలి మరో పక్క కోపం!

మరుసటి రోజు వచ్చాడు శరత్. స్పందన దగ్గరకెళ్ళి సర్ది చెప్పాను. ‘శరత్ తోనే నీ జీవితం. అతన్ని కాదనకు’ అని. వాడ్ని లోపలి పంపించి నేను కుమార్ దగ్గరకు బయల్దేరాను.

“అబ్బ! ఏంటా కంగారు? వస్తుంటేనే లాగేస్తున్నావ్!” అన్నాను కుమార్ ఇంటి వాకిట్లో అతని చెయ్యి వదిలించుకుంటూ

“ఎవరైనా చూస్తే కొంపలంటుకుంటాయి! ఇంట్లో భార్యా పిల్లలు లేకపోతే పక్కింటి వాళ్ల కళ్ళన్నీ నా పైనే”

“నేను మీ ఇంటికి రావడం ఇదే మొదటి సారి కదా! ఇంతకు ముందు ఇంకెవరైనా వచ్చారా ఏంటి?” హాల్లోకెళ్ళి చెప్పులిప్పుతూ అన్నాను.

“అవన్నీ ఇప్పుడెందుకు. రా లోపలికి”

పడగ్గదిలోకి నడిచాం ఇద్దరం.

ఆ మాటా ఈ మాటా మాట్లాడుకుంటూ స్పందన విషయాలన్నీ చెప్పాను. కుమార్ ఆశ్చర్యపోయాడు.

“సరేలే! దిగులు పెట్టుకోకు. మెల్లగా మారుతుంది. పోనీ తనతో నన్ను మాట్లాడమంటావా?”

“నువ్వా? యేమని పరిచయం చెయ్యను నిన్ను? దానికి అనుమానమొస్తే తలెత్తి నిలబడలేను ఇంట్లో”

“అదీ నిజమేలే”

సాయంత్రం ఇంటికెళ్ళే సరికి శరత్ హాల్లో టీవీ చూస్తున్నాడు.

“ఏరా శరత్తూ! ఏంటి విషయం? ఏమైనా మాట వినిందా స్పందన”

“లేదు! చెయ్యాల్సింది చేశాను. బాగా ఏడ్చింది. ఇంకో రెండ్రోజులు ఇదే పని మీద ఉంటే తనే దార్లోకొస్తుంది!” భరోసా ఇచ్చి వెళ్ళిపోయాడు శరత్.

బత్తాయి రసం చేసి స్పందనకి తీసుకెళ్ళాను. చాలా కోపంగా ఉంది నా మీద. ఒంటి మీద సరిగ్గా దుస్తుల్లేకుండా ముఖం దాచుకుని పడుకుంది మంచమ్మీద. అక్కడక్కడా పళ్ళ గాట్లు కూడా ఉన్నాయి. “స్పందూ! లేమ్మా కొద్దిగా బత్తాయి రసం తాగు”  

ఒక్కసారిగా లేచి విరుచుకుపడింది!

“నాకు అమ్మాయిలు మాత్రమే నచ్చుతారు. నువ్వెంతమంది మగాళ్ళతో నన్ను పాడుచేయిoచినా నాకు వాళ్ళు నచ్చరు! నాకు శిరీషంటేనే ఇష్టం. శిరీష లేకుండా నేను బ్రతకలేను! నన్నర్ధం చేస్కోడానికి ప్రయత్నించు” ఇల్లు అదిరిపడేలా అరిచింది స్పందన.  

కూతురు పెళ్లి చేసుకుని పిల్లా పాపలతో సుఖంగా ఉండాలనే నా కోరిక ముందు దాని తాత్కాలిక బాధ నన్ను పెద్దగా స్పృశించలేదు! ఈ రాత్రి కూడా స్పందన అన్నం తినలేదు. అది ఈ ‘ఆడ’ ప్రేమ మాని బాగుపడితే అదే పదివేలు!

శరత్ మరో రెండ్రోజులు స్పందనని ‘బాగు’ చేసే పనిలోనే ఉన్నాడు. కానీ ఏం లాభం? ఉండేకొద్దీ మరీ మొండిగా తయారైంది. శరత్ కూడా విసుగు చెందుతున్నాడు. కుమార్ భార్యా పిల్లలు ఇంకా ఊళ్లోకి రాలేదు. వాళ్లు వచ్చే వరకు నేనే కుమార్ ఇంటికి వెళ్తున్నాను. స్పందనని శరత్ కి అప్పగించి.

“ఏంటి నీ కూతురు ఇంకా మారలేదా?”

“లేదు. దాని మనసు అంతేనట! మారనని తెగేసి చెప్పింది. నాకు చాలా భయంగా ఉంది కుమార్. పోనీ డాక్టర్ దగ్గరకు తీస్కెల్దామంటే ఇల్లు కదిలితే ఒట్టు!”

“అయ్యో!! రేపు నా భార్యా పిల్లలు ఊర్నుండి వచ్చేస్తున్నారు! మరి మనం కలవడం ఎలా?”

ఇల్లు కాలి బూడిదవుతుంటే మొహానికి విభూదడుగుతున్నాడు కుమార్.

మరుసటి రోజు ఉదయాన్నే ఓ స్నేహితురాలి ఇంట్లో ఫంక్షన్ కి వెళ్లాను. స్పందనని ఎంత బతిమిలాడినా రాలేదు. శరత్ కూడా ఊళ్ళో లేడు.

ఫంక్షన్ లో ఉన్నాననే మాటే గానీ మనశ్శాంతే లేదు! వచ్చి చాలా సేపవుతున్నా అందరితో కలవలేకపోయాను. వచ్చిన వాళ్ళందరూ ఎవరి మాటల్లో మునిగిపోయారు. నాకు బోర్ కొట్టి టీవీ పెట్టాను. స్పందన మృతదేహం!!! నా ఇంటి చుట్టూ జనం, పోలీసులు, మీడియా! హుటాహుటిన ఇంటికి పరిగెత్తాను.

గుమ్మంలో టీవీ రిపోర్టర్-

“రియల్ ఎస్టేట్ వ్యాపారి కుమార్, ఇంట్లో ఎవరూ లేని సమయంలో స్పందన అనే యువతి పై పొద్దున్నుంచీ అనేక సార్లు అత్యాచారం జరిపి ఆ పై ఆమెకు ఊపిరాడకుండా దిండుతో ముఖంపై నొక్కిపెట్టినట్టు తెలుస్తోంది. దాంతో ఆమె వెంటనే మృతి చెందిందని పోలీసులు భావిస్తున్నారు. కుమార్ పరారీలో ఉన్నాడు. ఆమెకీ కుమార్ కీ ఏంటి సంబంధ..”

ఇక నాకేమీ వినిపించలేదు...

ఎదురుగా శవమైన నా కూతురు స్పందన, కళ్ళ ముందు కుమార్ రూపం, పోలీసుల మాటలు, మీడియా యక్ష ప్రశ్నలు...

నా మెదడు పని చేయడం ఆగిపోయింది...కానీ వెంటనే విన్న మరో వార్తకు నా నరాలు తెగిపోయాయి...

“స్పందన మరణ వార్త విని తట్టుకోలేక తీవ్ర మనస్తాపానికి గురై గుండెపోటుతో మృతి చెందిన ఆమె ప్రాణ స్నేహితురాలు శిరీష!”   

స్నేహితురాలు కాదు, ఎవరికీ తెలియని ప్రేమికురాలు..!

***********

మానస ఎండ్లూరి

8 March 2016, విహంగ అంతర్జాల పత్రిక

http://vihanga.com/?p=16779#sthash.xvhcnxSd.vMP8WARb.dpbs